Kendinizi Paranteze Alma

Daha önce böyle bir kavram duydunuz ya da işittiniz mi bilmem benim ilgimi çekti sizlerinde çekeceğini düşünüyorum.

Kendini paranteze alma, kavramsal olarak nesnel dünya ile ilgili herhangi bir bakış açısı veya görüşten uzak olma durumudur. Bu kavramı o zamanlar ilk kullanan Alman filozof ‘’Edmund Husserl’’dir.

Husserl bu kavramdan yararlanarak ‘’fenomenoloji’’ (olay,olgu) şeylerin özü düşüncesine dayanak oluşturmuştur. Bazen özü anlamak için bilinen verileri yok saymak gerekir. Öz bir nesneyi başka bir şey değil de kendisi yapan şeydir. Özelliktir, anlamdır.

Belirli bir nedene yönelik olarak hayatın diğer yönlerine devam ettiğimiz halde o neden dışındaki yönlerde kendimizi pasif konuma almak ya da hayatın bazı alanlarında devamsızlık yapmak isteriz.

Parantez yalnızlığı kapsayabilse de yalnızlık parantez değildir. Sürekli bir durum arz etmez. Uzun olmakla birlikte bir zaman sonra parantez biter ve hayatın diğer alanlarına da devam ederiz.

Kendimizi paranteze alma nedeniniz ödev, tez, iş gibi kişisel olmayan ama sorumlu olduğumuz konular olabileceği gibi can sıkıntısı, fazla sosyallikten gına gelmesi gibi kişisel nedenlerde olabilir.

Parantez kimseyle görüşmemek demek değildir. Başta kapıcı,  bakkal, komşular, arkadaşlar vs. olmak üzere bir takım insanlarla görüşülür dışarı çıkılır ama sizi aktif hale sokmamaya veya parantezinize dahil olmaya çalışmamaları gerekir. Kendini paranteze alan insanlar kendileriyle barışık ve kendilerini seven insanlardır çünkü paranteze girdiğine göre kendi kendiyle baş başa kalmayı özlüyor demektir.

Parantez insanın kendini bir şekilde iyi veya iyice hissettiği bir yerdir. depresif durumlarda girilen depresifim ben kimseyi görmek istemiyorum içime kapandım moduyla herhangi bir ilgisi alakası yoktur.

Kısacası kendini paranteze alma, ben bir kafamı dinleyeyim demenin ve bunu gerçekleştirmenin tatile çıkmadan, kenti ve insanları terk etmeden izlenebilecek en tatlı ve dingin yoludur..!