Sevgi Dinimizdir!

Çekirdek tomurcuk, tomurcuk bitki, bitki Ağaç olup dallanır, olgunlaşır en güzel meyvelerini sunar insanoğluna… Meyvenin özü çekirdeğindedir. Meyvelerin çekirdeği genel olarak siyah olsa da, dışı sulu, farklı, hoş, güzel bir tadı vardır. Siz meyvenin çekirdeği siyah diye o güzelim meyveyi diğer meyvelerden ayırır mısınız, ya da o meyveyi yemekten vazgeçer misiniz? Yüce Rabbim her meyveyi farklı ve özel yaratmıştır. Hepsinin içindeki öz aynıdır ama tatları farklıdır. Sadece tek çeşit meyve olsaydı koca dünya da, o meyveyi sürekli yemekten sıkılırdık, tat alamazdık. Öyleyse insanoğlu neden birbirini ayrıştırır, bizim özümüzde aynı değil mi? Rabbim hepimizi kendi özünden yaratmadı mı? Hepimiz farklı oluşumuzla güzeliz aslında… Rabbim insanların farklı olmasını istemeseydi Âdem Peygamberimizi tek çeşit topraktan yaratmazdı elbet. Rabbimiz, Âdem peygamberimizin özünü; Medine toprağından, Başını; Beyt-ül Mukaddes toprağından, Yüzünü; Kâbe toprağından, bunların dışında her bir organını farklı farklı topraklardan yaratmıştır. Hacı Bektaş’ı Veli; Makalat’ında, Allah’ın, Âdemi farklı renkte,  farklı özellikteki 60 çeşit topraktan yaratmakla insanların birbirine benzemezliğini ifade eden bir hadise göndermede bulunur. Her insan farklı oluşuyla güzeldir.  Bu dünya; özünde barındırdığı her bir renginden, bitkisine, hayvanına, insanına kadar çeşitli oluşuyla özge güzeldir bence.

Gökkuşağı, farklı renkleriyle güzeldir,  tek renk olsaydı gökkuşağı olur muydu? Gökkuşağı bize renklerin birliğini öyle güzel gösteriyor ki, hepimiz dünyayı saran gökkuşağıyız aslında…

 Hacı Bektaş’ı Veli: Bir sözünde; “dili, dini, rengi, ırkı ne olursa olsun, iyiler her zaman iyidir der”. Bizim için bu dünya da iki tür insan vardır, iyi insan ve kötü insan. Bizler doğarken kimliğimizi değiştiremeyiz ama iyi insan olmak, özümüzü temiz eylemek bizim elimizdedir.

Aşure yaparken bile, içine katacağımız malzemeleri bile,  ayrı ayrı haşlayıp ondan sonra hepsini bir kazanda pişiririz. Ayrı ayrı haşlarız çünkü hepsinin özü birbirine karışmasın diye yaparız, sonradan birleştiririz. Onlar, kazanın içinde bir bütün olur ama hiçbiri özünü kaybetmez.  Aşure içindeki farklı yemişlerle güzeldir, tek çeşit yemiş olsaydı içinde, o zaman aşure olmazdı. Bu dünya bir kazan, insan da kazandaki yemiş misalidir.

Bu dünyadaki, cihandaki her mahlûkat tek bir ruhtan var olmuştur, bir ustanın yapmış olduğu çömlekler birbirinden farklı olsa da özü topraktandır. Âşık Veysel bir şiirinde der ki;

Beni hor görme kardeşim

Sen altınsın ben tunç muyum?

Aynı vardan var olmuşuz

Sen gümüşsün ben saç mıyım?

 Kimsenin kimseden bir ayrıcalığı ve üstünlüğünün olmadığını öylesine güzel anlatmıştır ki, tek bir mısra bile bunu bize açıkça anlatıyor. Bu dünyayı sevgi kurtaracak, her bir maddeyi, çiçeği,  fidanı ve bir insanı, o olduğu için, onu olduğu gibi sevin! İşte o zaman sevginin ne kadar çabuk yayıldığını fark edeceksiniz. Ne demiş; can özümüz Yunus Emre; Sevelim sevilelim bu dünya kimseye kalmaz. Ezcümle Muhabbetin özü; dini, dili, rengi, ırkı ne olursa olsun, hepimiz birbirimizi daima sevelim.

Hepimiz biriz…